De Cellar Party

"Hoi Leo"
"Hé, Suzanne, wat zijn jullie vroeg?"
"Elf uur geweest, en het begint toch om tien uur?"
"Nee hoor, elf uur"
"Oh, op de aankondiging stond tien uur, zal wel een oude aankondiging zijn geweest"
"Vroeger begon het om tien uur. Maar kom binnen, de bar is open"
We gaan naar binnen, met ons vieren. Ik ben met drie mensen uit San Francisco: een stel die een paar dagen in Amsterdam zijn en meer dan de helft daarvan met SM bezig zijn, en iemand die wat langer hier is en de laatste dag van zijn bezoek aan Nederland graag een Amsterdams SM feest wil meemaken. Zelf ben ik erg benieuwd wat ze ervan vinden.

We zitten nog niet lang binnen of het loopt al aardig vol. Er is een aantal ruimten beschikbaar, voor rust, muziek, en spel. Als je de lange smalle gang helemaal uitloopt, na je jas aan de garderobe te hebben afgegeven, kom je in een grote ruimte waar een DJ zit en waar je kan dansen. Aan de bar zitten een paar mensen, achterin de zaal is een gordijn waarachter een stel grote ligbedden staat. Loop je terug de gang in dan is halverwege een bar, een kleine ruimte met wat stoelen, een bar met wat krukken en een zithoek. Daar is het rustig en kan je normaal praten, of even tot rust komen als de muziek je teveel wordt. Ga je bij het binnenkomen van de bar gelijk rechtsaf door een klein deurtje en vervolgens linksaf een eng trapje af, dan kom je in een klein keldertje waar allerlei speeltuig is opgesteld. Er hangt een sling, er staat een kruis, en er zijn haken waar je iemand aan vast kan maken. Er staan wat tafeltjes, een TV waarop een video wordt gedraaid, en staan geen stoelen. Als er wordt gespeeld dan is de ruimte gelijk aardig vol, het meeste publiek staat tegen de trap geleund of op de trap.
Ga je niet het trapje af maar loop je rechtdoor dan kom je in een andere speelruimte, heel spaarzaam verlicht (wat ik een nadeel vind) en waar ook een sling hangt, een grote standaard staat met grote brandende kaarsen en wat ander speeltuig.

Ik show mijn vrienden de hele ruimte, en wordt steeds opgehouden door bekenden die ik zie en die natuurlijk uitgebreid geknuffeld moeten worden. Leo, de organisator, had ik al genoemd, en Pauline, de gastvrouw, komt kort na ons binnen met haar gevolg van slavinnen. Ze heeft een extra slavin geleend van een vriendin, een slavin die ik goed ken en dus knuffelen we lekker. Natuurlijk kun je niet lang op een speelfeest zijn zonder te spelen (althans, dat vind ik) en we zitten dan ook al snel in het keldertje. E. amuseert zich met haar slaaf en het andreaskruis, C en ik kijken een tijdje en helpen haar wat, ik had wat extra speeltjes voor ze meegenomen omdat ze in het vliegtuig niet hun hele SM collectie wilden meenemen naar Amsterdam. Dan stelt C voor om ook maar wat te doen en vraagt me om me uit te kleden. Inmiddels is het aantal toeschouwers zo groot dat de trap helemaal vol staat. Een paar mensen zitten vlakbij ons op de tafeltjes, een paar staan tegen de trap geleund. De rest van het keldertje wordt vrijgehouden voor de spelers.
Omdat we de volgende dag naar een andere party gaan en mij door Jan beloofd is dat ik daar nogal wat te verduren zal krijgen, lijkt het me niet handig om nu heel intensief te spelen. C is het daarmee eens. Maar ik weet dat ik tijdens het spel wat minder kritisch wordt, en dus is het C die op een gegeven moment zegt "Lets come to an end". Dan heeft hij al twee flinke blauwe plekken gemaakt. Hij is wel verbaasd dat het hem moeite kost striemen op me te maken, het rietje dat hij gebruikt is erg gemeen en zou toch mooie rode striemen moeten geven? Helaas, als je het vaak genoeg gebruikt verliezen billen het vermogen mooie striemen te laten zien.
Samen kijken we nog een tijdje naar E en haar slaaf, ze zijn helemaal verdiept in het spel. De mensen kijken ademloos toe. Ik bied ze aan wat te drinken te halen, J lijkt er nogal aan toe. C is verbaasd dat ik zomaar in mijn blootje de trap opga naar de bar, dat soort dingen schijnt in ons land toch gewoner te zijn dan in SF. Vreemd, want SM feesten zijn daar net zo wild als bij ons.

Later op de avond, als we wat rondlopen en ik her en der mijn Amerikaanse vrienden aan bekenden voorstel, zo nu en dan met veel oponthoud door de intensiteit van de verplichte knuffel, staat Pauline ineens voor ons met een wat vreemde zweep die ze net in haar handen krijgt van een kennis. Het ding komt uit New York en schijnt een nieuwe vinding te zijn. Ze probeert hem op haar geleende slavin F. Dan:

"Ik wil hem op jou proberen, mag dat?"
Ik zie geen reden haar dat te weigeren, en kniel op de grond in de smalle gang, en doe het rokje van mijn rubber jurkje zover mogelijk omhoog.
"Je moet zeggen hoe het voelt, iedere slag, ik wil weten wat het effect is van deze zweep"
"OK"
Ze slaat een keer, niet al te hard. Hoewel, in haar termen "niet te hard" komt toch aardig aan, ze slaat in het algemeen lekker door. Ze slaat nog een keer, nu harder.
"Voel je dat?"
"Ja, maar het is draaglijk" en ik bijt bijna mijn tong af, dat is natuurlijk vreselijk stom om zoiets te zeggen. De volgende twee slagen zijn hard, en ik voel nu wat het effect is van de gevlochten dikke zweep, een soort single tail maar dan anders.
"Oef, dat was hard"
Ze glimlacht.
"Ik zie het"
en ze kijkt geïnteresseerd naar mijn huid, dan naar de zweep.
"Can I try it on him too?"
"Sure, go ahead. Take your shirt off, J."
J. krijgt echt de volle laag. Drie dieprode striemen, terwijl Pauline schijnbaar niet veel moeite hoeft te doen hard te slaan. Ze is dan ook heel tevreden over het instrument. J. voelt langs zijn pijnlijke rug, terwijl Pauline ons bedankt en de zweep aan de eigenaar teruggeeft.

Tegen drieën besluiten we dat het genoeg is, de volgende dag zal vermoeiend genoeg zijn, en we gaan. Een aanbod om nog met iemand te spelen moet ik afslaan, hoezeer me dat ook spijt, ik had zo graag met haar gespeeld. Maar dan denk ik aan de volgende dag, en aan de plannen van Jan, en ik weet dat ik nu naar huis moet.

Buiten regent het, een schril contrast met de sfeer op het feest.

Terug