Mrs Manita's Fetish Party
12 maart 2010

Iedere keer op Mrs Manita's Fetish Party gebeuren wel weer dingen waarvan ik denk "hé, daar kan ik een stukje over schrijven". Zo ook afgelopen vrijdag 12 maart.

Ik was met R, die zijn uniform van een Siberische Sowjet Kolonel aan had. Ooit was hij voor z'n werk in St Petersburg, en natuurlijk ontmoette hij daar de juiste mensen, ook in niet-werk verband, en toen iemand hem attent maakte op een uniform van het voormalige Sowjet leger hoefde hij niet lang na te denken, hij kocht het. De kolonel was een tikje kleiner dan R, dus het uniform is subtiel op maat gemaakt. Je kunt je voorstellen dat dames met de juiste onderdanige inborst voor de Siberische Kolonel vallen als een blok. Hetgeen het werk voor de dominant des te eenvoudiger maakt. Op het feest, in de speelruimte, sprak ik een dame in een latex verpleegstersuniform aan om te vragen of ze into nursing is, omdat ik dan een vraag had. Maar het bleek dat het haar meer om uniformen ging dan om nursing. Ik suggereerde dat ze dan met de Siberische Sowjet Kolonel moest praten, maar daar had ze natuurlijk al uitgebreid mee kennis gemaakt. Wat ik natuurlijk ook zelf had kunnen bedenken.

Zoals meestal op de parties, heb ik meer tijd benedendeks doorgebracht dan bovendeks. Ik heb de show gemist, maar dat is niet erg omdat de "shows" beneden vaak veel spontaner en leuker zijn. Ik was moe na een week hard werken - ja ja, ook Suzanne heeft een baan, en niet als professionele meesteres of zo. Moe na een week hard werken, dus installeerde ik me lekker in het hoekje van een van de banken. Die banken zijn de diep voor gewone mensen benen, zelfs als je zoals ik lange benen hebt, maar als je je schoenen uitdoet en lekker helemaal op de bank zit is het erg comfortabel. Zo geinstalleerd kon ik twee dingen doen, of beter gezegd, laten gebeuren. Ten eerste wisselde het schouwspel zich voor mijn ogen geheel automatisch met regelmaat af. Ik had geen afstandsbediening, maar toch "zapte" ik door de shows van allerlei mensen. Ten tweede kwamen naast mij steeds weer andere mensen zitten om te kijken, en dat gaf me de gelegenheid steeds weer met nieuwe mensen kennis te maken. Uiteraard moet je dan - zoals de DM voor de zekerheid nog maar kwam melden - op gedempte toon praten om het spel niet te storen.

Zo kwam ik te praten met P, die al een paar keer naast me was komen zitten maar die toch zo ongedurig was dat hij dan na korte tijd weer opstond en verder liep. Toen we eenmaal in gesprek raakten bleef hij gelukkig zitten, en we hebben gepraat over ons beider voorkeuren en ervaringen. P. heeft nog niet veel ervaring en heeft net als wij allemaal een heel proces doorgemaakt in het ontdekken van bdsm, in het accepteren, vervolgens in het vorm geven, door b.v. naar de party te komen, en tenslotte in het ontdekken waar z'n eigen voorkeuren liggen. Hij heeft in het verleden een en ander meegemaakt op medisch gebied, heeft dat "weggestopt", maar ontdekt nu een belangstelling voor nursing games. Op dat moment kwam de latex nurse langs, vandaar mijn vraag aan haar, zie boven. Ik denk dat het wel goed is als je ervaringen hebt die je moet verwerken, om die in bdsm context te verwerken, omdat het dan op een andere manier bespreekbaar is te maken dan in de kille omgeving van een ziekenhuis. Ik hoop dat P. mensen vindt met wie hij zijn nursing belangstelling kan uitwerken, en uitleven.

Even later kwam een oude bekende van me het toneel op, P (een andere P. dan hierboven). P. heeft me lang geleden geintroduceerd in de bdsm scene in Amsterdam en me meegenomen naar diverse fetish parties toen ik zelf nog helemaal groen was op fetish gebied. In één van de hoofdstukken op mijn site staat een anekdote met P. beschreven. Hoewel ik hem lang uit het oog ben verloren, en hem ook recentelijk nog maar zeer weinig zie, houdt hij een zeer speciaal plekje in mijn hart. P. speelde een tijdje met een dame, en wat me opviel in hun spel, zoals ik vroeger bij P. had gezien, is dat het hem heel natuurlijk af gaat. Bij sommige mensen is bdsm meer "aangeboren" dan bij anderen.

Even later kwam een mevrouw binnen in zwart met rood, rode kant langs haar zwarte kousen, vergezeld van een meneer op hoge hakken in een corset. Ze inspecteerde het rek, en begon de meneer op hoge hakken vast te binden en te blinddoeken. Ik meen dat ze ook wat klemmen vastmaakte. Maar toen, tot mijn stomme verbazing, draaide ze zich om en liep weg, schijnbaar naar boven, de jongeman alleen vastgebonden achterlatend. Ik was geschokt. Niets wees er op dat iemand een oogje hield op de vastgebonden jongeman. Ik bedacht gelijk dat ik niet zo goed wist wat ik zou moeten doen als de vastgebonden man b.v. ineens in nood kwam, flauw viel, ademnood kreeg, of erger. Als ik niets zou doen, kunnen er erge dingen gebeuren, maar als ik wel wat doe, kunnen ze me later verwijten dat ik me bemoei met het spel van een ander. Een loose-loose situatie dus. Bovendien, het lijkt me volkomen onverantwoord om iemand in hulpeloze vastgebonden toestand achter te laten. En zelfs als ze dat onderling afgesproken hebben, dat ze het risico willen lopen dat er ongelukken gebeuren, dan kun je daar niet de toeschouwers deel van maken door ze in genoemde loose-loose situatie te plaatsen. Toen ik een DM zag heb ik die gewenkt en gezegd wat er aan de hand was. Die leek zich er geen zorgen over te maken maar haalde een andere DM. Inmiddels was de dame, na een minuut of tien à vijftien, weer teruggekomen, dus deze DM zag het probleem niet. Ik denk toch dat Mrs Manita regels moet maken voor dit soort dingen zodat je als toeschouwer niet in een soort gewetensnood komt.

Verder bleef het wel gezellig in mijn hoekje. Op sommige momenten waren er weinig mensen en dan viel ik zowat in slaap van vermoeidheid, dan was het ineens weer bomvol en was ik klaarwakker. Dan zat ik naast getatoueerde duiveltjes of naast latex verpleegsters, naast de Siberische Sowjet Kolonel of naast een stel dat ik maanden geleden wel 's advies heb gegeven over bdsm en onderdanige relaties. En Watje was er ook, die houdt van knuffelen, en ik ook, dus dat kwam wel goed. Ik hoop dat we volgende keer nog wat langer mogen knuffelen :-)

We zouden om half drie weggaan, maar tegen half vier zat ik naast J, met wie het altijd lekker knuffelen is. Inmiddels was ook Mrs Manita beneden gekomen om een jongedame, een vriendin van J, onder handen te nemen. J. fluisterde iets als "als ik dat zie dan denk ik altijd stond ik daar maar". Een gevoel waarin ik me zeer kon verplaatsen.

Om kwart voor vier zaten we dan toch in de auto. Het kostte me enige moeite op de snelweg om m'n ogen open te houden, maar met een Siberische Sowjet Kolonel naast je probeer je dan toch maar niet in slaap te vallen. En zo kwamen we toch nog veilig en heelhuids thuis.