De onervaren meester

Suzanne M

In een SM spel heb je een Meester en een slavin, of een Juffrouw en een stoute leerling, of iemand met een zweep in de hand en iemand die gebukt staat. Je hebt iemand die doet en iemand die 'gedaan wordt'. Jammer dat het Nederlands geen mooie woorden heeft die vrij van lading zijn, ik hou het maar op 'top' en 'bottom'. Voel je vrij om bij die woorden te denken aan 'Meesteres en slaaf' of 'sadist en masochist'.

In de eerste spellen die ik speelde met diverse minder ervaren tops vond ik alles opwindend en was alles één grote ontdekkingsreis. Het waren evenwichtige spellen omdat zowel de top als ik alles moesten leren en ontdekken. Daarna heb ik regelmatig gespeeld met zeer ervaren tops. Dat waren ook evenwichtige spellen omdat de top het heft in handen nam en mij door het spel leidde, dat was opwindend en geweldig.

Maar nu ik meer ervaring heb kom ik ook in de situatie dat ik met al mijn inmiddels opgedane spel-ervaring, speel met een onervaren top, en dat is een nieuwe belevenis. Met 'onervaren' bedoel ik dan relatief onervaren. Een onervaren top kan iemand zijn die voor het eerst speelt, het kan ook iemand zijn die erg veel kan en weet maar die met een nieuw aspect van spel kennismaakt. Ik had een spel van 5 minuten met een top die nog nooit een cane had gehanteerd. Hoewel ze dus ervaren was, was ze in dit spel zeer onervaren, en begon het spel met dat ik, de bottom haar, de top, wat aanwijzingen gaf. Ik zie een aantal lezers gruwen bij het idee. "Een slavin die een Meesteres aanwijzingen geeft, het is ongehoord!". Maar voor mij geldt dat ik me niet slecht wil laten behandelen omdat een top dingen niet weet of dingen niet kan terwijl ik het spel beter kan maken door wat aanwijzingen te geven. Daarmee heb ik gelijk de kern te pakken van waar ik het hier over wil hebben: hoe speel je als ervaren bottom met een (relatief) onervaren top?

Het is geen nieuw onderwerp. Op usenet (alt.sex.bondage en soc.subculture.bondage-bdsm) zijn hele discussies over het onderwerp te vinden. Ik moet wel zeggen dat ik op bijvoorbeeld bijeenkomsten van de VSSM het onderwerp nooit heb horen aanroeren. In boeken wordt het wel genoemd maar niet vaak. Eerst een voorbeeld. Alle voorbeelden en anekdoten in dit stukje zijn autobiografisch tenzij anders vermeld.

Het volgende gebeurde niet lang nadat mijn relatie met Jan ten einde was gelopen. Ik speel met een top met wie ik een aantal malen heb gespeeld. Hij is matig ervaren. Soms gebruikt hij een cane, hij heeft caning via mij leren kennen, dus op het gebied van caning is hij 100% onervaren. De spellen gaan voorzichtig, hij wil de cane leren kennen, hij wil mij 'lezen' om te zien hoe het spelletje werkt. Dat geeft aan dat hij kwa algehele spelervaring weet wat hij doet. Maar tijdens het spel, hoewel ik van te voren wel wat tips heb gegeven, slaat hij regelmatig verkeerd, met name te hoog zodat hij mijn stuitje en bekken raakt. Hij slaat niet hard, dus het is allemaal niet erg, maar onaangenaam voelt het wel, met name omdat ik steeds bang ben dat als hij harder gaat slaan hij weer te hoog zal slaan. Kan ik tijdens het spel wat zeggen? Wel als hij hard slaat en ik denk dat hij mijn stuitje echt blauw gaat slaan, dat is gevaarlijk. Maar als het niet gevaarlijk is, alleen wat onaangenaam, zeg ik er iets van? Hoe weet ik dat hij het niet expres doet? Ik besluit om tijdens het spel niets te zeggen, behalve één keer een opmerking "die was iets te hoog". Maar na het spel is er de knuffelfase, het bijkomen, dan wil je geen kritiek uiten. En de volgende dag, tsja, toen leek het niet meer zo belangrijk en dacht ik "oh, hij leert het vanzelf, en volgende keer praten we er wel over". Was het terecht om zo te denken? Ik zat (en zit) er echt mee.

Volgende anekdote. Als top heb ik minder ervaring. Ik kan prima iemand slaan, naar wederzijds genoegen, maar om een avond een spel met iemand te doen vind ik heel moeilijk, laat staan om iemand mee te nemen naar een SM Club en daar een spel te doen. Maar dat ik deed ik wel, ik nam iemand mee als slaafje en ging een spel doen. Ik voelde me ongemakkelijk. Ik had geoefend, ik had alles nauwkeurig doordacht van te voren, maar ik voelde me onwennig en van de weeromstuit liep er van alles verkeerd. Gelukkig was het slaafje helemaal onervaren en was er dus toch een soort natuurlijk machtsverschil en liep het spel uiteindelijk toch nog aardig. Ik weet zeker dat als ik een bottom had gehad die zelfs maar half zo ervaren was als ik, het spel op de lachspieren van het slaafje had gewerkt en er dus van echt spel geen sprake kon zijn. Maar hoe gaat zo'n bottom daar dan mee om? Gaat die mij vertellen hoe ik hem moet vastbinden? Of hoe ik hem moet commanderen? Gaat die net doen alsof alles heel goed gaat? Beide lijkt me niet aangenaam.

Laten we het aan anderen vragen. John Warren zegt: "I'm a big supporter of dominants learning from experienced submissives. My first scenes back in 1963 were with a switch and a submissive who had been looking for someone to dom them. [...] they made me a do-it-yourself project. Aside from the wonderful experience, it is a good antidote to any possibility of top's disease" (ssbb mei 2001).

Warren vindt het een goed idee om als onervaren top het spel te leren van ervaren bottoms/subs.

SilverOz: "... he was BDSM-inexperienced, but had a strong desire to control, and a lot of experience doing it in non-BDSM situations. So while I was talking with him a lot about headspaces and giving him ideas, I never felt I was running the show or that he wasn't doing well." (ibid.)

SilverOz is het met John Warren eens, vanuit de bottom positie. Zo lang ze zich veilig en vertrouwd voelt kan ze met de situatie omgaan, kan ze de top het spel leren zonder dat ze het gevoel heeft 'de show te runnen'. Dat laatste is belangrijk. Zodra de bottom het spel gaat bepalen is de top geen top meer, 'topping from the bottom' noemen ze dat.

Monika: "I think the question always comes in about how can a submissive tell a dominant what to do, and if it happens that the submissive is doing that, then I can see the concern (not that some subs aren't above getting a new dom and training them just the way they like to be dommed). But I can just as easily see this done in a role where the submissive gives a few key instructions on technique, safety, hazards, etc. Then offers feedback as she practices." (ssbb aug. 1998)

Geen topping from the bottom maar 'a few key instructions' waarin de bottom de top instrueert zonder de rolverdeling geweld aan te doen. Ik vergelijk dat met mijn voorzichtige hint 'die was ietsje te hoog' zonder dat ik het spel verstoorde. Maar je kunt er ook anders over denken.

Cat zegt: "I'm an experienced submissive that finds it hard if not imposible to have any kind of relationship with a novice Top or Dom. It feels too much like topping from the bottom to me thus negating my needs." (ssbb april 2004).

Dat benadert het gevoel dat ik had bij de caning. Zeg ik niets dan gaat het spel niet lekker maar bemoei ik me ermee dan verstoor ik ook het spel, ik weet van mezelf dat ik betweterig kan worden in zo'n situatie. Het is zaak de dunne lijn niet te overschrijden tussen 'voorzichtige aanwijzing en 'de zaak volledig overnemen'.

Ik kan me goed voorstellen dat de houding van de top erg belangrijk is. Veel tops (die zich bij voorkeur Meester laten noemen en ook buiten het bdsm spel zichzelf verheven voelen boven eenieder die zich als bottom identificeert, of zelf boven iedereen in de wereld, dat is waar John Warren aan refereert met 'top's disease') nemen sowieso geen aanwijzingen aan van iemand van lagere stand (lees: van een bottom of een switch). Deze mensen zullen waarschijnlijk ook nooit leren anders dan door ongelukken en mislukkingen, ze nemen immers van niemand iets aan. In gesprekken voordat ik met iemand speel probeer ik deze mensen te identificeren zodat ik er voortaan met een grote boog omheen kan lopen.
Andere tops zijn leergierig. Ze kijken naar spel van anderen niet (of niet alleen) omdat ze het opwindend vinden maar met name omdat ze ervan leren. Ze praten met mensen niet om ze te kunnen commanderen maar om te leren en ervaring en gevoelens uit te wisselen. Deze tops nemen je serieus, ook als je liever geslagen wordt dan zelf te slaan, ook als je zelf alleen onderdanig bent. Eén van de meest ervaren tops die ik ken heeft een dergelijke instelling. Met al zijn kennis en ervaring probeert hij toch te leren van tops en subs die pas komen kijken. En als ik terugkijk, alle tops met wie ik ooit prettig gespeeld heb, of het nu eenmalig was of in een jarenlange relaties, waren leergierige, nieuwsgierge mensen die hun spelpartner respecteren.

Respect is belangrijk in een spel, maar er zijn twee vormen van respect. Iedere wannabe Dom zal beamen dat er respect moet zijn en dan bedoelt hij (waarom is een wannabe dom nooit een vrouw?) dat de sub binnen het spel en daarbuiten respect voor de Dom moet hebben. Dat is niet wat ik bedoel met respect. Een goede top heeft respect voor de spelpartner, of die nu uiterst onderdanig is in het spel of puur masochistisch of misschen een switch. Respect betekent dat je iemand als mens serieus neemt. Respect betekent dat je accepteert dat je van iemand kan leren. Respect voor je spelpartner is een voorwaarde voor een goed spel. Ik ben blij dat alleen SM'ers dit stuk lezen want voor een niet SM-er moet het wel heel raar overkomen als ik zeg dat iemand een ander tot het uiterste pijnigt en dan toch respect heeft, of dat iemand extreem vernederd wordt en tegelijk groot respect kan hebben, moet hebben, voor degene die dat doet.

Terug naar de caning scene. Ik heb respect voor de top, en hij voor mij. Een beetje voel ik dat hij soms is geïntimideerd door mij, door mijn ervaring, door alles wat ik doe en ben. Vanuit dat respect is het mogelijk een gesprek te hebben over hoe een spel loopt. Niet op het moment zelf, dat haalt de magie uit het spel. Maar wel een week later, of een paar uur van te voren.

"Ik vond het heel lekker, maar een paar keer sloeg je wat hoog, niet heel hard, niet erg, maar als je harder gaat slaan moet je daar wel een beetje op letten"
"Ja, dat merkte ik. Maar het mikken is wel moeilijk, daar had ik eerst wel moeite mee. Kwam het hard aan? Ik sloeg toch niet hard."
"Het ging al met al wel goed. Het was lekker. Je sloeg een paar keer vrij hard op mijn dijbenen"
"Ja, dat spijt me, ik mikte hoger maar ik raakte je dijbenen, daar kwamen dieprode striemen, het spijt me"
"Ben je gek? Dat was juist super! Lekker hard en precies op de sweet spot, heel goed."
"Oh, het zag er heftig uit, wel interessant, opwindend. Ben blij dat je het lekker vond. En de manier waarop ik sloeg? Wat vond je daarvan?"
"Als je korte tikjes achter elkaar geeft dan gaat alles tintelen, dat is een heftig gevoel, het bouwt als het ware op, tot het ontploft." "Ik zag het." "Persoonlijk ben ik meer van de harde lange slagen, maar dat heeft tijd nodig, ik kan me voorstellen dat je daarvoor wat wilt oefenen."
"Ik was bang dat dat te hard zou gaan, maar we kunnen dat volgende keer wel doen."

En het volgende caning spel ging anders, beter, voor ons allebei. De top stapte een paar keer 'uit zijn rol' en checkte bij mij hoe het aankwam (in zowel letterlijke als figuurlijke zin).

Een conclusie die ik hier wil trekken is dat je als onervaren top met een ervaren bottom regelmatig momenten moet hebben, buiten het spel, om met de bottom te praten over het spel, zowel over spel dat geweest is als spel dat gaat komen. Een gesprek op basis van gelijkwaardigheid, als mens tegenover mens, stelt beiden in staat van elkaar te leren en het beste uit het spel te halen. Natuurlijk zijn er legio Meesters die dit allemaal maar onzin vinden. Een slaaf of slavin moet gehoorzamen en verder geen gezeur. En er zijn subs die vinden dat ze hun Meester moeten gehoorzamen wat deze ook commandeert, of het nu lekker is of niet, of het nu gevaarlijk is of niet. Voor deze Meesters en subs is dit stuk niet bedoeld, en ze lezen het waarschijnlijk al niet eens. Laat hen vooral hun spel spelen zoals ze zelf vinden dat het moet, alleen zal ik met een boog om ze heen lopen.
Ik bedoel hier niet te zeggen dat je voor een goed SM spel eindeloze praatsessies moet houden. Je kunt ook heel subtiel of indirect informatie van elkaar krijgen. Een meester kan een slaaf vragen "stel nu 's, in het onwaarschijnlijke geval, en het gaat niet zo gebeuren, maar stel dat jij zou mogen bepalen hoe een spel zou gaan, hoe zou je het dan willen hebben?" Uit wat de sub dan zegt of opschrijft kan de meester (als hij verstandig is) veel leren. Een sub kan op het internet een stuk over caning vinden en dan de Meesteres mailen "kijk Meesteres, u houdt van caning, hier is een stuk van een zeer ervaren meesteres over caning, ik dacht dat dat interessant voor u was". Een verstandige meesteres zegt dan niet "wie ben jij dat je me zegt wat ik moet lezen" maar liever iets als "braaf subje, ik zal het aandachtig lezen zodat ik je nog harder kan slaan".

Het schrijven van dit stukje en met name het zoek- en denkwerk dat ik ervoor heb verricht heeft mij gesterkt in mijn mening dat je gewoon open moet zijn tegenover je spelpartner. Ik heb zelf de neiging bang te zijn om op tenen te trappen, maar uiteindelijk kun je wellicht beter een keer op tenen trappen dan dat je frustraties overhoudt aan het spel. Bovendien, als de spelpartner (top of bottom) er niet tegen kan dat je je ervaringen met hem/haar deelt, dan kun je je afvragen of zo iemand wel een goede spelpartner voor je is. Dat geldt omgekeerd ook. Als je opmerkingen en/of aanwijzingen over het spel niet accepteert van je bottom, wil die bottom dan nog wel met je spelen?

Een aanzet tot dit stukje had ik indertijd al geschreven en dat had ik naar de betreffende 'onervaren top' (de aanhalingstekens omdat 'onervaren' in dit geval relatief is, het slaat op de caning ervaring) gestuurd als stap in onze communicatie. Ik kreeg prompt een lange email terug die mij op mijn beurt veel geleerd heeft. De feedback werkt beide kanten op, en dat kan het spel alleen maar beter maken voor ons allebei. Veel later heb ik hem zien spelen, met een onervaren sub. Met een cane. Heel subtiel.


Terug